Bledug
Kuwu, Piye awal mulone...!
Bledug Kuwu kuwi sawijining papan wisata kang manggon
ing tlatah Kabupaten Grobogan. Luwih cethane ing Desa Kuwu, Kecamatan Kradenan.
Watesing Kecamatan Wirosari lan Kradenan. Yen saka kutha Purwodadi, kira-kira ya udakara 28 km-an.
Wujude arupa lendhut kang tansah mbledug-mbledug kaya umub. Panggone lumayan
amba udakara + 45 ha tanpa ana wit-witane. Mula, yen mangsa ketiga, ing kono ya panase ora jamak.
Nadyan adoh saka laut, banyu kang kawetu saka lendhut mau
bisa digawe uyah amerga rasane pancen asin. Saliyane digawe uyah krosok,
banyune uga kerep dienggo nggawe bleng (biyasane kanggo nggawe krupuk utawa
lepet). Nanging ya bisane nggawe uyah mau yen ing mangsa ketiga thok,
jalaran isih nganggo cara tradhisional, migunakake panasing srengenge.
Piye ta critane, kok ing tlatah kang adoh saka laut
kanthi dhuwur + 53 m saka sandhuwuring laut kuwi bisa ngasilake lendhut
mbledug-mbledug kang bisa ngasilake banyu asin? Warga ing kono percaya yen
critane kuwi kaya mangkene :
Jaman mbiyen, ana Negara gedhe aran Medhangkamolan. Ing manca, negarane kawentar subur makmur gemah ripah
loh jinawi. Ananging sejatine
negara kuwi kapimpin dening raja kang banget diwedeni dening kawulane amarga
saking angkara murkane. Prabu Dewatacengkar, kuwi asmane. Dening bapakke dhewe,
Raja ing Negara Galuh, Prabu Watu Gunung, malah disepatani yen ta tumindake
kuwi kaya kewan lan mbesuke bakal dadi
kewan. Iku amarga Dewatacengkar kasil ngrebut negarane bapakke dhewe sawise
ditundhung gara-gara tumindake kang asring tumindak degsiya marang
sapadha-padha, uga mangan daging manungsa. Ing Medhangkamolan, Dewatacengkar
kabiyantu dening Patih Aryo Tengger lan Tumenggung Rudhopekso.
Sawise tanpa ora sengaja dhahar drijine koki sing
keplathok nalika masak kanggo ngrayakake kamenangan nglawan Negara Galuh,
Dewatacengkar banjur tuman pengin maneh ngrasakake dhahar daging manungsa.
Saben minggu kudu ana masakan kang isine kuwi daging manungsa. Sakawit, sing
dadi kurban kuwi para pandosa kang ana ing pakunjaran. Nanging, gandheng saya suwe
saya entek, mula saben minggune saben omah entuk jatah. Yen Patih Aryo Tengger
lan Tumenggung Rudhopekso wis ngaton, kuwi ateges para mudha taruna kudu
waspada amarga pancen sing digoleki ya sing isih enom-enom!! Nadyan nggoleke
kanthi sesidheman, nanging tetep wae, “becik
ketitik, ala ketara”. Warga ing kono sidane padha ngawruhi kahanan kang ana
ing negarane. Negara kang kapimpin dening wong degsiya kang doyan daging
manungsa!!
Ing negri sebrang, ana nom-noman linuwih kang nembe
njajah desa milang kori, miyak segara ing negara manca, golek kawruh lan
pengalaman sajroning ngaurip ing donya. Asmane Ajisaka. Kawentaring Negara
Medhangkamolan narik kawigatene. Mula banjur nduwe sedya arep mara mrana.
Anggone ngulandara dikancani dening rewange ya kanca rakete loro, Dora lan
Sembada.
Ing satengahing lelampahan, wong telu padha mampir leren
ing sawijining pulo arane Nusa Majedi kang
saiki jenenge Bawean. Ing kono,
Sembada ditinggal supaya tetep ana pulo kono njaga barang-barang. Lan
ditinggali keris pusaka sarta diweling supaya aja nganti keris pusaka mau pindhah saka tangane yen ora Ajisaka dhewe
kang teka njaluk dhewe marang dheweke.
Sawise meling Sembada, wusanane Ajisaka nerusake lakune
amung dikancani Dora. Angin lan ombak ngantheni lakuning prau tumuju ing Nusa
Jawa. Mula banjur padha golek dalan kang tumuju mring kraton Medhangkamolan
kang kawentar iku. Nanging, ing sacedhaking watesing negara Medhangkamolan,
Ajisaka malah dikagetke dening wong-wong kang sajake malah padha arep ngungsi.
Mangka ing pangirane, kabar kang keprungu iku yen Medhangkamolan iku negara
kang subur makmur gemah ripah loh jinawi. Nanging, saben wong sing ditakoni
malah sajake padha keweden arep mangsuli. Mula nalika weruh ana omah prasaja
nanging katone karumat apik, banjur wong loro mau padha mampir mrono.
Ki Grenteng, kuwi jenenge sing nduwe omah. Ki Grenteng
banjur crita nadyan ta subur nanging pajek kang kudu dibayar uga gedhe lan ana
kerja peksa tanpa bayaran kang kudu kaleksanan. Lan sing saiki gawe trataban
lan was-was sumelang warga kono yaiku ngenani kawengisan rajane sing saiki
saben minggune kudu dicawisi daging manungsa. Sajroning crita, Ajisaka nyuwun
ijin supaya dikeparengake nunut neng mburi. Ing mburi, tanpa dinuga malah weruh
Rara Cangkek, putrine Ki Grenteng kang isih setengah klambinan nembe metu saka
pakiwan. Ajisaka sajak kesengsem awit weruh kahanan ana kenya ayu kang gawe
atine trataban. Banjur, bareng ing pakiwan, banyu turase kang kawetu ing
peceren diombe dening pitik jagone Ki Grenteng. Lan anehe, sawise ngombe banyu
turasing Ajisaka, pitik jago mau malah lunjak-lunjak lan bengak-bengok kaya
dene patrape pitik babon sing arep ngendhog kae. Rara Cangkek kang ngawruhi
polatane sing aneh mau wusanane banjur ngurung pitik mau ing sacedhaking
lumbung pari.
Ringkesing crita, Rara Cangkek bisa uwal saka tangane
Tumenggung Rudhopekso, kanthi akale Ajisaka. Dikandhakake yen Rara Cangkek kuwi
sabenere nduwe lara kulit kang nular lan mbebayani. Patih Aryo Tengger lan
balane langsung ngeculake Rara Cangkek. Sidane diganteni dening Ajisaka lan
wusanane bisa ngakali Dewatacengkar saengga dadi baya putih ing samodra kidul.
Amarga dipandeng dadi satriya kang nylametake warga kono saka degsiyane
Dewatacengkar, mula warga kono ngangkat Ajisaka dadi rajane. Dene Patih Aryo
Tengger lan Tumenggung Rudhopekso sidane padha dikunjara.
Sawise dadi raja, dheweke kelingan karo keris kang
dititipake neng Sembada. Ananging dheweke kelalen marang piwelinge dhewe nalika
masrahake kerise marang Sembada kae. Amarga arep dienggo, mangka isih akeh
urusan liya, mula Prabu Ajisaka ngutus Dora supaya njupuk keris lan ngajak
Sembada supaya melu neng Medhangkamolan mesisan. Tekan Nusa Majedi, Dora banjur
ngomong karo Sembada yen dheweke diutus supaya njupuk kerise. Nanging Sembada
tetep ngugemi apa kang mbiyen nate diwelingke marang dheweke lan ora bakal
menehke keris mau kejaba marang Ajisaka dhewe. Wusanane wong loro banjur padha
adu kasekten ngugemi apa prentahe Ajisaka dhewe-dhewe. Ora ana sing gelem
ngalah lan wusanane padha matine kanthi keris ana ing antarane jasade.
Ajisaka kang atine ora jenjem banjur nyusul neng Nusa
Majedi. Lan saeba kagete bareng meruhi kahanan kang nrenyuhake ati. Kancane
loro tetep ngugemi apa kang diprentahake dheweke nganti mati. Mula kanggo
ngurmati kalorone banjur digawekke aksara Jawa kang aran Dentawyanjana.
Ing daleme Ki Grenteng, pitik jago kang dikurung Rara
Cangkek sidane ngendhog. Ning endhoge bentuke bunder seser lan luwih gedhe
tinimbang endhog pitik biyasane. Endhog mau kawruhan dening Rara Cangkek,
banjur disimpen ana ing lesung panggon pari. Anggone nyimpen mau ora matur
bapa-biyunge jalaran dianggep mung endhog biyasa. Nanging anehe maneh, nadyan
parine tansah dijupuki, nanging parine ora dang entek-entek. Kuwi kang dadi
pitakone Nyai Grenteng. Mula ngomong karo Ki Grenteng supaya niliki ana apa ta
sejatine, kok katone nganeh-anehi temen.
Saeba kagete Ki Grenteng jalaran kang ditemoni ing ngisor
lumbung kuwi jebule ula raseksa kang bisa micara kaya dene manungsa. Ula mau
nakokke ibune, Rara Cangkek lan bapakke Ajisaka. Mula Ki Grenteng banjur
ngundang anak bojone supaya padha weruh dhewe apa kang sejatine ana ing
lumbung. Ibu anak mau bareng weruh ana ula raseksa ing lumbung pari terus padha
semaput. Jalaran percaya yen ula mau ora bakal ngganggu, mula Ki Grenteng
sidane ngrumat anak-bojone nganti eling maneh. Rara Cangkek kang wiwit eling
bareng ngematake raine ula mau banjur kelingan Raden Ajisaka kang tau
nylametake dheweke saka tangane Dewatacengkar.
Ula mau banjur takon ana ngendi saiki bapakke, Raden Ajisaka.
Banjur dikandhakake yen saiki wis dadi raja Medhangkamolan sawise ngalahake
Dewatacengkar sing saiki dadi baya putih ing Samodra Kidul. Saiki piyambake
ajejuluk Prabu Ajisaka. Lan negara bisa saya makmur tentrem karta raharja
jalaran saka pimpinane.
Ula mau banjur pamitan karo Ki Grenteng sakeluwarga arep
nemoni bapakke, Prabu Ajisaka. Ing sadawaning dalan, wit-witan kang
dilewati padha ambruk. Lan bareng tutug dalan tumuju kraton Medhangkamolan,
banjur ngomong karo warga kono yen dheweke ora bakal ngganggu angger ora
dialingi sedyane nemoni bapakke, Prabu Ajisaka.
Para punggawa kang ana ing ngarep kraton wiwitane arep
mateni ula mau, nanging saking sektine, ula mau ora ana sing bisa ngalahake
nganti taman ing plataran kraton padha morat-marit. Wusanane banjur lapuran
mring Gustine langsung yen ana ula kang ngaku putrane pengin ngadhep.
Sawise ketemu, sakawit Ajisaka banget duka lan rumangsa
ketampar raine jalaran ana ula teka-teka kok ngaku anakke. Mangka dheweke isih
ijen durung nduwe garwa. Nanging bareng ula mau ngomongake Rara Cangkek, Prabu
Ajisaka banjur rada luluh atine, kelingan kenya ayu rikala dhewekke pisanan
teka ing negara sing saiki dadi duwekke.
Wusanane, Prabu Ajisaka bakal ngakoni yen ula mau anakke
anggere dheweke bisa nggawa bali ndhase baya putih kang isih ngganggu pikirane
amarga nalika dijegurke Samodra Kidul kae banjur sesorah bakal ngganggu anak
putune Ajisaka kang lena ing samodra. Lan nggawane mulih bali neng Kraton
Medhangkamolan kudu saka njero lemah, ngisor bantala.
Ula mau banjur nyendikakake dhawuhe sang rama. Lan
langsung pamitan tumuju ing Samodra Kidul. Tutug ing kono, weruh baya putih
nembe leyeh-leyeh ing tengah laut, banjur digubed saengga baya putih ora bisa
obah. Gelut kang dumadi saya ndadi amarga padha sektine. Nanging sidane ula
bisa kasil nggubed maneh si baya putih saengga dadi lan patine. Ndhase ditugel
lan diuntal dening ula kanggo bukti ing ngarep ramane mengko.
Kaya kang dititahke, ula mau banjur mulih lewat ngisor
bantala. Nanging gandheng ing njero lemah ora weruh juntrung-parane yen arep
neng Kraton Medhangkamolan, mula banjur njedhul mendhuwur. Panggon njedhule
sing pisanan iki dipercaya saiki sing ana ing Desa Jono Kecamatan Tawangharjo,
Grobogan. Amarga manut insting-e,
Negara Medhangkammolan isih adoh, mula banjur ambles maneh ing ngisor bumi.
Kaya critane sing pisanan mau, ula mau banjur njedhul maneh sing kaping
pindhone yaiku ing Desa Crewek, Kec. Kradenan, Grobogan. Nanging terus bar kuwi
ambles maneh.
Kanthi sisa tenaga kang isih ana, kepeksa ula mau njedhul
sakawake kabeh metu saka lemah. Dheweke wis ra kuwat maneh!! Wusanane awakke
kang awujud ula raseksa mau saya suwe saya suda lan saya suda lan malah dadi
wujud cah cilik kang katone lemes banget tanpa daya. Ing kono ndilalahe ana
dhukun bayi kang lagi lewat. Amarga mesakna, mula banjur diurut lan dipijeti
supaya luwih sumringah. Lan kayane pancen kuwi kang dibutuhke dening cah cilik
mau. Ditakoni jenenge, cah cilik mau malah ngomong yen dhewekke linglung. Sawise rada kepenak awake,
cah cilik mau banjur matur gunging panuwun dhateng Mbah Dhukun. Dheweke ora
bisa males, nanging dongane muga Mbah Dhukun mau bisa tansah dieling-eling ing
tembe mburi dening anak cucune. Sawise takon dalan tumuju Kraton
Medhangkamolan, wusanane banjur pamitan nerusake laku dhateng Mbah Dhukun
mau. Lha…. panggonan kang dianggo njedhule Ula Linglung mau kuwi sing
saiki aran Bledug Kuwu………………..
Wusanane ula mau dijenengi Joko Linglung dening Bapakke, Prabu Ajisaka adhedhasar critane
nalika ketemu Mbah Dhukun. Joko Linglung banjur dipanggonke ana kandhang kewan
kraton bareng karo kewan-kewan kang langka titipan saka manca.
Sakawit
Joko Linglung diwenehi jatah panganan. Nanging suwening suwe, dheweke saya
dilalekake. Amarga keluwen mula banjur mangan kancane dhewe. Punggawa kraton
kang kajibah njaga kewan-kewan ana kono keweden amarga kewan-kewane padha
ilang. Sawijining dina nalika Joko Linglung mangan kancane bangsa kewan ing
kandhang, konangan. Banjur kedadeyan kuwi dilaporake dening rajane.
Prabu
Ajisaka duka. Joko Linglung banjur ora didaku anak maneh lan dipanggonke tapa
ana alas. Welinge ora entuk mangan kejaba ana sing mara dhewe neng cangkeme.
Amarga rumangsa salah, banjur Joko Linglung nampa kanthi legawa lan wusanane
lunga ing alas sing didhawuhke. Tekan kono, dheweke mapan tapa, nyawiji karo
rerungkudan alas saengga ora ketara yen dheweke kuwi ula.
Sawijining dina ana cah angon cacah sanga sing padha ngiyub ing panggonan sing
dikira guwa amerga udan deres. Jane cah sepuluh, nanging cah siji sing kebak
gudig ora dientukake mlebu guwa. Dheweke ngenteni ana njaba rada adoh karo
guwa. Bareng udane wis terang dheweke niliki kanca-kancane. Ning saeba kagete
bareng sing ditemoni sirah ula raseksa kang gudras getih manungsa. Cah cilik
mau banjur mlayu sipat kuping nuju desa, ka ro ngomong para warga.
Warga
padha wadul marang sang raja. Njaluk supaya ula mau dibrastha. Kanthi bijak,
Ajisaka bakal nuruti karepe warga ananging kanthi syarat yakuwi sing bakal
menehi ukuman ora liya Ki Grenteng sakeluwarga amarga ula mau silsilahe ya saka
keluwarga kono. Para warga sarujuk manut pamanggihe sang nata. Banjur ana sing
marani Ki Grenteng sakeluwarga.
Nalika
Ki Grenteng, Nyi Grenteng lan Rara Cangkek ngadhep ing ngarsaning Prabu
Ajisaka, ing njero ati Ajisaka seneng banget jalaran bisa ketemu karo
geganthilaning ati. Semana uga karo Rara Cangkek. Ananging saiki sing wigati
yaiku ngenani Joko Linglung kang gawe ora tentreming warga Medhangkamolan.
Nadyan ta abot ya kepeksa amarga salahe dhewe. Wusanane Ajisaka masrahake
ukuman marang Joko Linglung dhateng Ki Grenteng. Ki Grenteng sakeluwarga banjur
tumuju ing panggonane Joko Linglung tapa bareng karo para warga lan sang nata,
Prabu Ajisaka.
Joko
Linglung seneng banget bisa ketemu Ki Grenteng sakeluwarga. Semono uga Ki
Grenteng sakeluwarga. Nadyan wujude ula, nanging ora diselaki yen nalika isih
neng ngomahe kae ora ngganggu, kepara malah nambah berkah. Berase sing ana ing
lumbung ora entek-entek. Nanging kanthi blaka Ki Grenteng banjur ngendika yen
dheweke bakal menehi ukuman marang Joko Linglung amarga dheweke wis mateni cah
angon cacah sanga. Joko Linglung manut wae. Dheweke ngomong yen bakal nrima apa
wae kang bakal dadi ukumane. Ki Grenteng banjur golek wit gedhe kanggo nyengkal
cangkeme Joko Linglung. Lan awake sing dawa ditaleni bakoh dadi siji karo
rerungkuding alas saengga ora bisa obah. Kuwi ukumane kanggo Joko Linglung.
0 Komentar untuk "Aneh Tapi Nyata Bledug Kuwu"